Bijdragen & Bronnen

Het Bormsfonds (1927-1990)

---

Abstract

August Borms (1878-1946) was de meest bekende activist die na zijn veroordeling in een Belgische gevangenis verbleef. In tegenstelling tot zijn lotgenoten, verkoos hij een langdurig verblijf in de gevangenis boven de genademaatregelen die hem de vrijheid konden schenken. Die keuze liet hem toe het archetype te worden van de martelaar in de dienst van de Vlaamse wederopstanding. Om de daardoor ontstane aanzienlijke materiële noden voor Borms en zijn gezin te lenigen, ontstonden solidariteitsacties en -fondsen, collectes en steunlijsten. Hans Vandenhouten beschrijft hoe het Bormsfonds vanaf 1927 meer slagkracht en continuïteit wilde bezorgen aan die verspreide initiatieven. Ook na de de terechtstelling van Borms in 1946 werd de werking van het steunfonds voortgezet; na de dood van diens weduwe tot de ontbinding in 1990, werd gefocust op de steunverlening aan flamingantische organisaties en personen.

________

The Bormsfonds (1927-1990)
August Borms (1878-1946) was the most well known activist who was incarcerated in a Belgian prison after his conviction. In contrast to his fellow-sufferers he preferred a long sojourn in prison to the clemency measures that could grant him freedom. This choice allowed him to become the archetypal martyr serving the Flemish resurrection. In order to alleviate the considerable material needs that were brought about by this choice for Borms and his family, solidarity actions and trusts were organised as well as collections and lists of supporters. Hans Vandenhouten describes how the Borms trust tried from 1927 onwards to provide these disparate initiatives with more impact and continuity. Even after the execution of Borms in 1946 the relief fund continued to operate; after the death of Borms’s widow and until it was dissolved in 1990 the trust focused on supporting organisations and people within the Flemish movement.

How to Cite:

Vandenhouten, H., (2006) “Het Bormsfonds (1927-1990)”, WT. Tijdschrift over de geschiedenis van de Vlaamse beweging 65(3), 196-212. doi: https://doi.org/10.21825/wt.v65i3.12633