Bijdragen & Bronnen

Jef Van Bilsen en het einde van het Verdinaso

---

Abstract

Na de dood van Joris Van Severen in mei 1940 zocht het Verdinaso met toenemende ijver naar een modus vivendi met het bezettingsregime. Tussen mei 1940 en januari 1941 trachtte de nieuwe leiding, gedomineerd door de groep-Persijn, om onder het bezettingsregime een aanvaarbare maatschappelijke en politieke rol voor het Verdinaso te vinden. Die pogingen bleken echter tevergeefs. Uiteindelijk maakte de Militärverwaltung begin 1941 duidelijk dat er in Vlaanderen slechts één politieke beweging geduld werd en dat die niet Groot-Nederlands kon zijn. Jef Van Bilsen werd in 1932 lid van het Verdinaso. Hij was er achtereenvolgens hoofd van de Leuvense studentenafdeling (1932-1936) en hoofdman van de dinaso-afdeling Groot-Brussel (1937-1939). Eind 1939 raakte Van Bilsen in conflict met Van Severen en hij werd uit de beweging gezet.(1) Na zijn demobilisatie en repatriëring uit Zuid-Frankrijk maakte Van Bilsen zijn rentree in het Verbond. Zo komt het dat hij er op zijn zevenentwintigste een van de hoofdrolspelers was in de vaak bediscussieerde 'eindstrijd' van het Verdinaso.

(1) J. Creve, Jef Van Bilsen, in: Nieuwe Encyclopedie van de Vlaamse Beweging, I, Tielt, 1998, pp. 497-498. en L. Saerens, Inventaris van het archief Anton A. Jozef (Jef) Van Bilsen (1913-1996), Leuven, 2002, pp. 2-3.

________

Jef Van Bilzen and the end of the Verdinaso (Union of Diets National Solidartists)  
After the death of Joris Van Severen in May 1940, the Verdinaso attempted with increasing zeal to find a modus vivendi with the occupational regime. Between May 1940 and January 1941, the new leadership dominated by the Persijn Group tried to find an acceptable social and political role for the Verdinaso under the occupational regime. However, it turned out that those attempts were in vain. Finally, at the beginning of 1941, the Militärverwaltung made it clear that it would permit only one political movement in Flanders, and that this could not be the Greater Netherlands movement. Jef Van Bilsen became a member of the Verdinaso in 1932. He was successively head of the student section of Louvain (1932-1936) and leader of the dinaso-section of Greater Brussels (1937-1939). At the end of 1939, Van Bilsen clashed with Van Severen and he was expelled from the movement.(1) After being demobilized and repatriated from the South of France, Van Bilsen made his comeback into the Union. It was for that reason, that he at the age of twenty-seven was one of the protagonists in the often-discussed ‘final struggle’ of the Verdinaso.

(1) J. Creve, Jef Van Bilsen, in: Nieuwe Encyclopedie van de Vlaamse Beweging, I, Tielt, 1998, pp. 497-498. and L. Saerens, Inventaris van het archief Anton A. Jozef (Jef) Van Bilsen (1913-1996), Leuven, 2002, pp. 2-3.

How to Cite:

Lein, B., (2012) “Jef Van Bilsen en het einde van het Verdinaso”, WT. Tijdschrift over de geschiedenis van de Vlaamse beweging 71(1), 34-56. doi: https://doi.org/10.21825/wt.v71i1.12273