Abstract

Vele leden van de katholieke Kerk hebben zware kritiek op de huwelijks- en seksualiteitsmoraal van Rome. Hieruit groeide de onderzoeksvraag waarom deze mensen zich niet (massaler) afwenden van het katholicisme. Katholicisme werd daarbij opgevat in een ruime betekenis zodat het niet alleen de zogenaamde kerkelijkheid omvat maar ook de katholieke zuil. Antwoorden op deze vraag werden enerzijds gevonden in het werk van godsdienstsocioloog Karel Dobbelaere. Zijn verklaring heeft als basis de secularisatie van onze samenleving die ook op het individuele vlak heeft toegeslagen. Anderzijds werd door de auteur zelf een onderzoek uitgevoerd waarin de probleemstelling werd beperkt tot de vraag of de “geseculariseerde” leken hun - afwijkende - ideeën inzake huwelijk en seksualiteit terugvinden in de gezinswerking van vier socio-culturele verenigingen uit de katholieke zuil in Vlaanderen. Hieruit bleek dat deze organisaties zich goed hebben aangepast aan de secularisatie. Ze vertonen eenzelfde afwijking van de kerkelijke leer als de ’geseculariseerde, leken. De door Karel Dobbelaere aangehaalde factoren die de stabiliteit en de bloei van de zuil verklaren, werden expliciet aangetroffen in hun gezinswerking - zij het met een kleine nuancering bij de tweede factor en dit inzake de gedeconfessionaliseerde, evangelische visie.

How to Cite:

Peeters, P., (1992) “Gezin en Kerk: analyse van de spanningsvelden inzake de kerkelijke leer over gezin, huwelijk en seksualiteit”, Tijdschrift voor Sociologie 13(1), 32–46. doi: https://doi.org/10.21825/sociologos.86133