Abstract

Eeuwenoude opdelingen van armen reguleren nog steeds de financiële steunverlening door de Openbare Centra voor Maatschappelijk Welzijn (OCMW), ook al zijn deze indelingen niet meer in de OCMW-wet terug te vinden. In dit artikel wordt meer bepaald aangetoond dat de Vlaamse OCMW’s arbeidsgeschikte behoeftigen financieel minder goed steunen dan arbeidsongeschikte behoeftigen. In de eerste paragraaf wordt ingegaan op de opdracht van het OCMW inzake financiële steunverlening aan behoeftigen. In de tweede paragraaf wordt geargumenteerd dat men binnen de openbare armenzorg al eeuwenlang de criteria ’werkbereidheid' en ’arbeidsgeschiktheid’ gebruikt om de armenpopulatie in te delen. Vandaag vindt men deze criteria nog wel terug in de residuele stelsels van de sociale zekerheid maar niet meer in de OCMW-wet. In deze laatste wet, die ook de aanvullende steun door de OCMW’s regelt, overheerst de opvatting de dienstverlening te koppelen aan de behoefte. In de derde paragraaf wordt de praktijk van de aanvullende steun door de OCMW’s onderzocht. Er wordt nagegaan of de hoogte van deze steun kan verklaard worden op basis van de arbeidsgeschiktheid van de behoeftige. Dat gebeurt aan de hand van een categoriale data-analyse uitgevoerd op een steekproef van alleenwonende gesteunden. Het artikel eindigt met enkele slotbeschouwingen.

How to Cite:

Luyten, D., (1991) “Niet alle armen zijn gelijk voor het OCMW”, Tijdschrift voor Sociologie 12(3-4), 415–439. doi: https://doi.org/10.21825/sociologos.86123