Abstract

Een positivistische methodologie wordt in de sociologie nog door velen als de enig aanvaardbare methode beschouwd om wetenschappelijke kennis te vergaren. Deze methoden laten echter niet toe een zicht te krijgen op de door de mensen ervaren sociale realiteit. In plaats van het object van onderzoek aan te passen aan de eisen van een natuurwetenschappelijke methodologie, moeten de methoden aangepast worden aan het object van onderzoek. Hiertoe moet een méthodologie worden gevolgd die zich spiegelt aan de werkwijze van de klassieke sociologen, maar haar gebreken overstijgt. Zij moet namelijk de samenleving niet als een gekend fenomeen benaderen, maar trachten te ontsluieren hoe de mensen de samenleving ervaren. Hoe dit concreet moet gebeuren, wordt geïllustreerd aan de hand van de studie van twee belangrijke maatschappelijke problemen, nl. de milieuproblematiek en het ontwikkelingsvraagstuk. Om deze problemen op te lassen volstaat het niet op een positivistische wijze feitenmateriaal te verzamelen, men moet ook een visie ontwikkelen die toelaat een greep te krijgen op de sociale werkelijkheid. Deze visie sluit aan bij een mensbeeld dat de mens ziet als een sociaal wezen dat de door het normatieve begrip ’sociaal’ van de omgangstaal aangeduide kwaliteit aan zijn leven wil geven en dat dit niet minder belangrijk is dan materiële welvaart en geestelijk welzijn.

How to Cite:

Hoefnagels, H., (1991) “Kan empirisch beoefende sociologie inzicht in maatschappelijke problemen verschaffen?: een bezinning op de eisen van sociologische empirie”, Tijdschrift voor Sociologie 12(1), 5–35. doi: https://doi.org/10.21825/sociologos.86106