Abstract

In politieke kringen wordt meer en meer de verwerving van de nationaliteit van het ontvangstland door migranten als een belangrijk instrument tot het bekomen van een betere maatschappelijke positie naar voor geschoven. Daardoor zouden zij juridisch althans niet verschillend van de eigen onderdanen van het ontvangstland meer kunnen behandeld worden. Hun integratie zou hierdoor ten goede komen. In deze bijdrage wordt aangetoond dat vooral in de loop van de jaren 80 op internationaal en Europees vlak, de nationaliteit hoe langer hoe minder een rol is gaan spelen in de bepaling van iemands rechtspositie. Daardoor kunnen de staten hoe langer hoe minder in hun wetgeving een aparte behandeling voorzien voor vreemdelingen. De eerste tendens tot het terug versterken van het belang van de nationaliteit in het integratieproces gaat dus in tegen de tweede tendens om het belang van deze nationaliteit in de rechtspositie te beperken.

How to Cite:

Verschueren, H., (1990) “Gelijkberechtiging en nationaliteit”, Tijdschrift voor Sociologie 11(5-6), 537–556. doi: https://doi.org/10.21825/sociologos.86098