Abstract

In deze bijdrage wordt ingegaan op twee aspecten van de ontwikkelingen in de verzorging op het: terrein van de sociale zekerheid: het denken in termen van gunst en recht ten aanzien van sociale uitkeringen en de perceptie van waarborgen voor het behoud van privacy van degenen die zo'n uitkering aanvragen of ontvangen. Aan de orde komt de vraag in welke mate dit denken en deze perceptie in de bevolking worden aangetroffen, alsmede de vraag naar de achtergronden daarvan. Daartoe worden voorhanden theoretische inzichten geconfronteerd met door anderen en door auteurs verricht onderzoek. Leidend idee daarbij is dat opvattingen over sociale uitkeringen en de achtergronden daarvan begrepen kunnen worden in het licht van het proces van modernisering. Geconcludeerd wordt allereerst dat het overgrote deel van de Nederlandse bevolking een sociale uitkering als een recht beschouwt en dat een niet onaanzienlijke minderheid percipieert dat de privacy van (potentieel) uitkeringsgerechtigden onvoldoende gewaarborgd is. Vervolgens wordt geconcludeerd dat deze opvattingen binnen sociale categorieën in verschillende maten worden aangetroffen en dat deze verschillen voor een deel te herleiden zijn tot culturele verschillen.

How to Cite:

Fiselier, A., ter Heine, E. & Lammers, J., (1989) “Opvattingen onder de Nederlandse bevolking over het aangewezen zijn op een uitkering”, Tijdschrift voor Sociologie 10(1), 33–97. doi: https://doi.org/10.21825/sociologos.86041