Abstract

De verzuilde vorm van de verzorgingsstaat lijkt een remedie bij uitstek tegen meerdere kwalen. Inderdaad: verzuilde organisaties in het maatschappelijk middenveld vormen een buffer tegen verregaande staatsinmenging en de zuilideologie suggereert hoogverheven waarden en een geïntegreerde sociale omgeving waarin de burger zich kan thuisvoelen. De negatieve effecten van bureaucratische procedures, afhankelijk van professionelen, cliëntelisme en het immoralistisch ethos schijnen daardoor weinig kans te maken. Het particulier initiatief zou, tenslotte, borg staan voor uitgavenbeheersing. Door de inschakeling in de verzorgingsstaat kon het verzuilde middenveld zich, ondanks grondige culturele veranderingen, handhaven. Dit gebeurt echter via transformaties, die de zuilorganisaties ombouwen tot gecentraliseerde, bureaucratische en professionele Systemen, die ook de beheersing van uitgaven bemoeilijken en die een cliëntenbinding in de hand werken. Daardoor worden de "heilzame" functies van de verzuiling in de verzorgingsstaat zeer afgezwakt.

How to Cite:

Billiet, J. & Huyse, L., (1984) “Verzorgingsstaat en verzuiling: een dubbelzinnige relatie”, Tijdschrift voor Sociologie 5(1-2), 129–151. doi: https://doi.org/10.21825/sociologos.85874