Abstract

Recente bijdragen tot de gezinsgeschiedenis vestigen de aandacht op de groei van een nieuwe normering van het ouderschap, waarin de ervaringskennis die eens voldoende leek voor een competent ouderschap wordt verdrongen door wetenschappelijker geachte inzichten. Die ontwikkeling problematiseert de opvoeding omdat zij het nodig maakt de conclusies van wetenschappelijk onderzoek bij de uitoefening van de ouderschapsfunctie te betrekken. Van de verschillende integratiemechanismen die daartoe worden aangewend, gaat de aandacht in dit artikel naar de zich wijzigende houding ten opzichte van het ouderschap, meer bepaald naar het belang dat moeders hechten aan gezins-externe bronnen van gedragsadviezen die hun gezag ontlenen aan een echte of vermeende band met erkende wetenschappelijke kenniscategorieën. Die houding, die van groot belang is voor de integratie van de over verschillende sociale rollen gedifferentieerde opvoedersfunctie, wordt gemeten a.h.v. een Likert-schaal waarvan de externe validiteit zorgvuldig werd nagegaan. Ter verklaring van die houding wordt een statusdrifttheorie geformuleerd. Daarvan worden een aantal hypothesen afgeleid, betreffende de relatie tussen die hou¬ding enerzijds en arbeidsmarktparticipatie, onderwijsniveau en deelname aan het verenigingsleven anderzijds. Uit de toetsing van die hypothesen in een reeks multivariate modellen waar in een groot aantal controlevariabelen is opgenomen, blijkt dat de geformuleerde statusdrifttheorie juist een betekenisvolle voorspellingen oplevert. Op basis van die resultaten worden de implicaties van de status¬drifttheorie voor de processen van cultuurspreiding en -vernieuwing besproken.

How to Cite:

Elchardus, M. & Baert, P., (1983) “Redeneringsvermogen, liefdesdrang en statusdrift”, Tijdschrift voor Sociologie 4(3), 277–317. doi: https://doi.org/10.21825/sociologos.85844