Abstract

In een inleidende verkenning wordt nagegaan hoe de maatschappelijke normering van de seksuele communicatie, zoals we die in een vorige publicatie konden distilleren uit de studie van het wetenschappelijk seksonderzoek, mede vorm geeft aan de populaire seksuele voorlichting. Maar de belangrijkste vraag die in dit artikel aan de orde komt, is : hoe de institutionalisering van deze maatschappelijke normering daadwerkelijk gespreid ligt in de samenleving. Het onderzoek van de feitelijke patronen van familiale seksuele communicatie toont aan dat er een positieve samenhang bestaat tussen sociaal-hiërarchische associatie en familiale seksuele communicatie. Doch deze vaststelling laat ons niet toe om zo maar ongenuanceerd de hypothese van een negatieve samenhang tussen sociale stratificatie en seksuele taboeëring te onderschrijven. Als de familiale seksuele communicatie in de hogere strata minder problematisch is dan in de lagere strata, dan is dat niet omdat in de hogere strata het seksueel gratificatiestreven minder maatschappelijk geïsoleerd dient te worden (wat de kern is van het seksueel taboe), maar precies integendeel omdat in deze strata de seksuele communicatie gemakkelijker kan plaatsgrijpen zonder dat het seksueel gratificatiestreven uit zijn isolement dient gehaald te worden : primo, in de hogere strata functioneert in ruiniere mate en op grotere schaal een cognitieve symboliek die toelaat de seksualiteit geobjectiveerd ter sprake te brengen ; secundo, in de hogere strata is ook het engagement groter ten aanzien van de dominante morele betekenisgeving in termen waarvan het seksueel verkeer niet om zijn intrinsieke gratificatie maar om zijn relationeel-symbolische betekenis gelegitimeerd wordt. In werkelijkheid is de samenhang tussen seksueel taboe en sociale stratificatie dus positief : hoe hoger men komt in de sociale hiërarchie, hoe sterker het seksueel taboe opereert.

How to Cite:

Vandekerckhove, L., (1982) “De culturele modellering van de seksuele voorlichting: een venster op het seksueel taboe”, Tijdschrift voor Sociologie 3(1), 77–101. doi: https://doi.org/10.21825/sociologos.85803