Bijdragen & Bronnen
Author: Luc Vandeweyer
In 1919 vochten de Antwerpse katholieken een turbulente machtsstrijd uit rond over de hernieuwing van het mandaat van de Vlaamsgezinde arts Alfons Van de Perre (1872-1925) in de Kamer van Volksvertegenwoordigers. Van de Perre was tijdens WOI de Frontbeweging genegen geweest en hij gaf daarenboven zelf voedsel aan de verdenking dat hij nog steeds een cryptoactivist was. Zijn kandidatuur betekende een inwilliging van de wensen van de Antwerpse flamingantische groep omheen Frans Van Cauwelaert (1880-1961); zij botste tegelijk echter frontaal met inzichten van de conservatieve en belgicistische groep omheen de katholieke volksvertegenwoordiger Paul Segers (1870-1946). Ondanks zijn verleden van "onvaderlandse handelingen", sleepte Van de Perre de overwinning in de wacht. Korte tijd nadien volgde echter de anticlimax: de pas (her)verkozen geneesheer nam ontslag als volksvertegenwoordiger. Hij oordeelde immers dat hij de Vlaamse zaak beter kon dienen buiten dan binnen het parlement. Luc Vandeweyer evoceert die periode aan de hand van een brief aan Van de Perre van Ernest Claes (1885-1968), letterkundige en ambtenaar in de Kamer van Volksvertegenwoordigers.
________
Ernest Claes writes to Alfons Van de Perre during the turbulent autumn of 1919
In 1919 the Antwerp Catholics were involved in a turbulent power struggle concerning the renewal of the mandate of the pro-Flemish physician Alfons Van de Perre (1872-1925) in the House of Representatives. During the First World War Van de Perre had been sympathetic towards the Front movement and in addition he had provided cause for the suspicion that he was still a crypto activist. His nomination signified a concession to the wishes of the Antwerp Flemish Movement of Frans Van Cauwelaert (1880-1961); at the same time it was directly in opposition to the views of the conservative and Belgian nationalist group of the Catholic Member of Parliament Paul Segers (1870-1946). In spite of his past of “unpatriotic actions” Van de Perre managed to carry off the victory. The anticlimax followed shortly after, however: the recently (re)elected physician submitted his resignation as Member of Parliament. In fact he considered that he could serve the Flemish cause better outside Parliament rather than within. Luc Vandeweyer evokes that period on the basis of a letter to Van de Perre written by Ernest Claes (1885-1968), man of letters and civil servant in the House of Representatives.
Keywords:
How to Cite: Vandeweyer, L. (2007) “Ernest Claes schrijft aan Alfons Van de Perre in de roerige herfst van 1919”, WT. Tijdschrift over de geschiedenis van de Vlaamse beweging. 66(3). doi: https://doi.org/10.21825/wt.v66i3.12558