Bijdragen & Bronnen
Author: Etienne Verhoeyen
Na de bevrijding deden in België allerlei verhalen de ronde over ondergrondse pro-Duitse verzetsgroepen, die zich voorbereidden op een rol bij de verwachte terugkeer van de Duitse legers. Dat stemt maar ten dele overeen met de werkelijkheid. Echte ‘witte maquis’, zoals deze veronderstelde groepen soms genoemd werden, hebben niet bestaan. Wel had de Duitse militaire inlichtingen-en sabotagedienst (de Abwehr) voor de terugtocht van de Duitsers in totaal meer dan honderd stay behind-agenten gevormd – velen in het bezit van een geheime zender – die pas in actie zouden komen als het Duitse tegenoffensief begonnen was. In dit verband had de Abwehr ongeveer zeventig munitie- en wapenopslagplaatsen in België aangelegd.Afdeling II van de Abwehr (sabotage) rekruteerde na september 1944 een twintigtal Vlaamse vrijwilligers onder de collaborateurs die naar Duitsland waren gevlucht. Zij kregen een opleiding als geheim agent en als saboteurs en zouden met een opdracht op dit gebied naar Vlaanderen worden gezonden. In totaal was de parachutering van veertien agenten in vijf groepen voorzien. De ligging van de wapenopslagplaatsen werd hun medegedeeld en zij kregen de opdracht contact te maken met het veronderstelde ‘wit maquis’, onder meer ook met VNV-leden die nog niet gearresteerd waren. Slechts zes agenten werden daadwerkelijk uitgezonden. Geen van hen is zelfs maar aan het begin van de uitvoering van zijn opdracht toegekomen. Doorgaans gaven ze zichzelf aan bij de Belgische politie. De enige radio-operateur die contact hield met Duitsland was na zijn arrestatie door de geallieerden ‘gedraaid’ en werkte in feite voor de Amerikanen. Zodoende kunnen deze post-liberation geheime zendingen als een volledig fiasco worden beschouwd.
________
The secret missions from Germany to Flanders after September 1944: reckless, impracticable and not carried out
After the liberation there were a lot of rumours going around about underground pro-German resistance movements who were preparing for a role in the expected return of the German armies. This is only partially true. Real ‘white maquis’as these supposed groups were sometimes called never existed. However, the German military intelligence and sabotage service (the Abwehr) had constituted in total more than a hundred stay behind-agents before the retreat of the Germans -many of them with a secret transmitter- who would only get into action once the German counteroffensive had started. For this purpose the Abwehr had established around seventy munitions- and weapons depots in Belgium. After September 1944 Section II of the Abwehr (sabotage) recruited around twenty Flemish volunteers among the collaborators who had fled to Germany. They were trained as secret agents and saboteurs and were supposed to be sent to Flanders with a mission in this specialty. It had been planned to air drop fourteen agents in five groups via parachute. They were informed about the location of the weapons depots and were ordered to contact the supposed ‘white maquis’, including also members of the VNV who had not yet been arrested. In fact only six agents were sent on mission. None of them got as far as even the beginning of carrying out his assignment. Usually they surrendered to the Belgian police. The only radio-operator who kept in touch with Germany had been ‘recruited’ by the Allies after his arrest and in fact worked for the Americans. Therefore these post-liberation secret missions can be considered as a complete failure.
Keywords:
How to Cite: Verhoeyen, E. (2011) “De geheime zendingen vanuit Duitsland naar Vlaanderen na september 1944: roekeloos, onuitvoerbaar en onuitgevoerd”, WT. Tijdschrift over de geschiedenis van de Vlaamse beweging. 70(1). doi: https://doi.org/10.21825/wt.v70i1.12329