Bijdragen & Bronnen

Verdraagzaamheid en pragmatische samenwerking in de Vlaamse beweging. Hugo Verriest en August Vermeylen 1895-1914. Deel 2

---

Abstract

Deel 2: In de slagschaduw van Rodenbach (1897-1909)
De periode 1897-1909 staat zowel voor Hugo Verriest als voor August Vermeylen in het teken van Albrecht Rodenbach. Aanleiding was biografische notitie die in het christendemocratische weekblad De Nieuwe Tijd van Verriest verschenen was (oktober 1897), en door Vermeylen overgenomen in Van Nu en Straks. Deze tekst consolideerde definitief de vriendschap tussen beide protagonisten van de Vlaamse beweging. De dood van dichter Guido Gezelle (27 november 1899) bracht hen nog dichter bij elkaar.
Een klein meningsverschil omtrent het drama Starkadd van Alfred Hegenscheidt vormde geen hinderpaal. De activiteiten in de volgende jaren werden in klimmende mate gewaardeerd: de samenwerking in het nieuwe tijdschrift Vlaanderen (1903-1907) en hun gemeenschappelijk verzet tegen de Instructions van het Belgisch episcopaat (1906) met betrekking tot de taalregeling in het middelbaar en hoger onderwijs in Vlaanderen.
Inmiddels was Verriest lid geworden van de Koninklijke Vlaamsche Academie voor Taal- en Letterkunde. Hij heeft daar herhaaldelijk in openbare toespraken gepleit voor de Vlaamse zaak. Naar aanleiding van 75 jaar België en de Wereldtentoonstelling in Luik in 1905 gaf Vermeylen aan de universiteit een belangrijke conferentie (in het Frans) over de betekenis van de Vlaamse letterkunde sedert 1830. Verriest kreeg daar een eminente plaats in toebedeeld.
Toppunt van de samenwerking in deze tweede periode werd de Rodenbach-herdenking in Roeselare op 22 augustus 1909. Het enthousiasme van Vermeylen voor de jonge studentenleider was zo groot geworden dat hij het absoluut wou overdragen aan de vrijzinnige Brusselse studenten.

________

Part 2: In the shadow cast by Rodenbach (1897-1909)
For both Hugo Verriest and August Vermeylen, the period of 1897-1909 was characterised by Albrecht Rodenbach. The reason was the biographical note that had appeared in Verriest’s Christian Democratic weekly De Nieuwe Tijd (The New Times) (October 1897), and which Vermeylen had reproduced in Van Nu en Straks (From now and later). This text definitively consolidated the friendship between the two protagonists of the Flemish Movement. The death of the poet Guido Gezelle (on 27 November 1899) brought them even closer together.
A small difference of opinion about the tragedy Starkadd by Alfred Hegenscheidt did not constitute an obstacle. The activities in the following years received a growing appreciation: the collaboration in the new periodical Vlaanderen (Flanders) (1903-1907) and their joint opposition against the Instructions from the Belgian diocese (1906) in reference to the rules governing the use of languages in secondary and higher education in Flanders.  Meanwhile Verriest had become a member of the Royal Flemish Academy for Language and Literature. He repeatedly advocated the Flemish cause there in public discourses. At the occasion of the 75 years of existence of Belgium and the World exhibition in Liège in 1905, Vermeylen gave an important conference (in French) at the university about the significance of Flemish literature since 1830. He assigned a key role to Verriest in this conference.
The pinnacle of their collaboration during this second period was to be the Rodenbach memorial service in Roeselare on 22 August 1909. Vermeylen’s enthusiasm for the young student leader had grown so much, that he was determined to transfer it to the liberal Brussels’ students.

How to Cite:

Vanlandschoot, R., (2013) “Verdraagzaamheid en pragmatische samenwerking in de Vlaamse beweging. Hugo Verriest en August Vermeylen 1895-1914. Deel 2”, WT. Tijdschrift over de geschiedenis van de Vlaamse beweging 72(2), 103-139. doi: https://doi.org/10.21825/wt.v72i2.12212