Bloed en tranen: zelfmoord als realiteit en literaire fictie in Frankrijk (17de-18de eeuw)
- Tom Bruyer
Abstract
Suicidium werd in het 17de-eeuwse Frankrijk, zoals elders in Europa, als een van de ergst mogelijke zonden aanzien. Dit zware taboe blijkt echter niet te gelden op de theaterscene. Met name de ogenschijnlijk conformistische auteur Jean Racine wist de tragische dood van zijn Griekse en Romeinse protagonisten tot de verbeelding te laten spreken door het theatraal oproepen van de dreiging van zelfmoord. Dit bezit een tragisch potentieel dat hij ten volle kon uitwerken. Antieke modellen die de zelfdoding van de helden verheerlijken, werden op die manier subtiel aangepast aan de strenge ethische eisen van die tijd.
How to Cite:
Bruyer, T., (2013) “Bloed en tranen: zelfmoord als realiteit en literaire fictie in Frankrijk (17de-18de eeuw)”, Van Mensen en Dingen: tijdschrift voor volkscultuur in Vlaanderen 11(1). doi: https://doi.org/10.21825/vmend.v11i1.5090
Downloads:
Download PDF
View PDF