Abstract

In welke mate kan het opvallend stereotiepe karakter van de familiefotografie worden verklaard vanuit een aantal sociale functies en processen die de produktie en het gebruik van beelden in de private sfeer omkaderen? Dit artikel geeft hierop een antwoord door vooreerst de inzichten die een aantal auteurs rond dit thema ontwikkelden kritisch te beschouwen. Vervolgens wordt betoogd dat een sociologische benadering zich niet hoeft te beperken tot het doorgronden van de private beeldpraktijk als sociaal instituut maar dat de visuele produkten van deze praktijk tevens de mogelijkheid bieden tot het verwerven van kennis over het samenleven in rumiere zin. Maar daarvoor moet de informatie die in camerabeelden besloten ligt op gepaste wijze gedecodeerd kunnen worden. Dit veronderstelt inzicht in de typische structuur van camerabeelden en kennis van de manieren waarop zij naar de achterliggende sociale realiteit kunnen verwijzen. Daarom wordt dieper ingegaan op enkele belangrijke aspecten van een sociologisch geëigende beeldanalyse. Afsluitend worden enkele tendensen en vraagstukken van het huidige onderzoek naar het sociale en sociologische belang van de beeldpraktijk van familie en gezin belicht.

How to Cite:

Pauwels, L., (1994) “De betekenis van het banale: familiefotografie als sociale praktijk en als sociologische databron”, Tijdschrift voor Sociologie 15(1), 5–24. doi: https://doi.org/10.21825/sociologos.86185