Abstract

Beschouwt de socioloog sociale stratificatie en ongelijkheid vanuit een ruimtelijk perspectief, dan legt hij zich vooral toe op segregatie- en concentratieprocessen in de grootstedelijke omgeving. Echter niet alleen in de vermaarde Amerikaanse “human ecology”, maar bijvoorbeeld ook in de “community studies” komt dit onderwerp aan bod. De achterliggende en meer theoretische belangstelling gaat uit naar de wijze waarop onze samenleving de ruimtelijke omgeving weet te manipuleren ter structurering van het maatschappelijk handelen. Daarnaast wordt ook opgevolgd hoe ons samenleven gebonden is aan ruimtelijke condities en regionale of lokale kleur verwerft door omgevingsomstandigheden. Overigens legden ook de sociale geografie, de culturele antropologie, de omgevingspsychologie, ... zich toe op de “social area analysis”. Kortom, voor een beschrijving van het wetenschappelijk onderzoek naar ruimtelijke segregatie en concentratie is een brede definitie van “sociale ecologie” onontbeerlijk. Concreet worden dan drie hoofdthema’s toegelicht in dit artikel : 1) de residentiële differentiatie van sociale groepen, 2) de betekenis van de huisvesting en de buurt voor sociale stratificatie en sociale ongelijkheid en 3) de boeiende differentiatie in het bodemgebruik van stad en platteland. Extra aandacht komt vooral het Belgische onderzoek toe.

How to Cite:

Loots, I. & Marynissen, R., (1991) “Vaste voet aan de grond: sociale differentiatie en ruimtelijke segregatie in de grootstedelijke omgeving”, Tijdschrift voor Sociologie 12(3-4), 585–605. doi: https://doi.org/10.21825/sociologos.86129