Abstract

Vanuit de sociologische interesse naar stervensbegeleiding werd een veldwerkstudie ondernomen op twee afdelingen van een Belgisch algemeen ziekenhuis. In dit onderzoek Stonden de verpleegkundigen centraal. Vertrekkend van een etnomethodologische theoretische achtergrond ging de aandacht naar de procedures waardoor verpleegkundigen erin slagen om hun situatie routinematig voor elkaar verklaarbaar en begrijpbaar te maken. Uit de observaties vloeide een op de praktijk geënte definitie van stervensbegeleiding: terminale verzorging of stervensbegeleiding bestaat uit de specifieke technische, psychische, sociale en levensbeschouwelijke zorgen die worden toegediend aan een terminale patiënt en zijn familie of betekenisvolle personen met als doel een zo hoog mogelijk comfortniveau.

How to Cite:

Timmermans, S., (1991) “Stervensbegeleiding, dat wordt hier niet gedaan”, Tijdschrift voor Sociologie 12(2), 157–179. doi: https://doi.org/10.21825/sociologos.86113