Abstract

Tijdens de naoorlogse periode werden twee beelden van 'de jeugd van tegenwoordig' dominant: enerzijds gewaagden “Jeugdduiders” (journalisten, pedagogen, jeugdsociologen,...) van diepgaande generatie-verschillen tussen de opeenvolgende leeftijdscohortes, anderzijds ontwaarde men de komst van een uniforme massajeugd. Beide beeiden worden geconfronteerd met de resultaten van het tijdens de naoorlogse periode in Vlaanderen c.q. België verrichte jeugdonderzoek. Voor beide voorstellingen worden zowel ondersteunende als ontkennende gegevens gevonden, wat tot een meer genuanceerd oordeel over de verschuivingen in het naoorlogse Jeugdlandschap verplicht. Zo blijkt er tussen de diverse leeftijdscohortes een grote continuïteit te bestaan inzake de hogere waardering van de privé-sfeer (liefde, gezin, vriendschap,...) boven de publieke rollen van burger of werknemer; tegelijk kan men aanduidingen vinden voor een zekere discontinuïteit tussen de verschillende generaties: het Jeugdige waardenpatroon wordt mettertijd meer postmaterialistisch. Op eenzelfde wijze kan men, conform de massajeugd-théorie, op empirische gronden gewagen van een groeiende uniformisering van de jeugdige smaak, i.h.b. inzake muziekvoorkeuren; op een dieperliggend niveau worden de sexe en klassenverschillen echter gereproduceerd.

How to Cite:

Laermans, R., (1989) “Tussen beeld en enquête-formulier: ontwikkelingen binnen de naoorlogse jeugd in Vlaanderen en België”, Tijdschrift voor Sociologie 10(3-4), 367–410. doi: https://doi.org/10.21825/sociologos.86055