Abstract

Van Simonides de Ceos wordt verteld dat hij de kunst van het geheugen heeft uitgevonden. Zijn kunst was erop gericht zoveel mogelijk, zo precies mogelijk te onthouden en steunde op een ordelijke, mentale classificatie van wat in het geheugen diende te worden opgeslagen. Als we het sociale geheugen definiëren als datgene wat overblijft van het verleden om in het heden een rol te spelen, dan kan de kunst van het sociale geheugen niet op die van Simonides gelijken. Zij dient daarentegen een subtiele mengeling van vergeten en onthouden, vergeven en dankbaarheid mogelijk te maken. Orde moet veeleer haar product dan haar basis zijn. Bestaat er zo een kunst? In dit essay wordt zij gezocht in de rituelen van de ochtend en in de praktijken van de markt.

How to Cite:

Elchardus, M., (1988) “De glimlach van de kassierster: een essay over de negatie en de bevestiging van de tijd”, Tijdschrift voor Sociologie 9(4), 559–593. doi: https://doi.org/10.21825/sociologos.86036