Abstract

Organisationele innovaties worden in de sociologie veelal voorgesteld als het resultaat van een bewust organisatiebeleid en -opbouw en/of van een gericht overheidsbeleid. In een onderzoek over innoveren in de algemene sociale welzijnszorg tonen wij aan dat hier integendeel sprake is van een zich herhalend diffusieproces waarin welbepaalde organisaties steeds als eersten innoveren en andere organisaties de rol van volgers toebedeeld krijgen. Organisatiegrootte, politieke voorkeur en in mindere mate de hulpverleningskennis van de voorzitter vormen de basis waarop deze toebedeling van rollen in het diffusieproces plaats vindt. Innoveren is aldus een autonoom proces dat zich voor alles afspeelt op het niveau van een welbepaalde maatschappelijke sector.

How to Cite:

Breda, J., (1984) “Dynamiek van organisationeel innoveren”, Tijdschrift voor Sociologie 5(4), 515–552. doi: https://doi.org/10.21825/sociologos.85892