Abstract

Lange tijd mobiliseerde de patiëntenbeweging haar achterban onder de noemer ‘patiëntenidentiteit’. Steeds meer organisaties willen echter ontsnappen aan de, in hun ogen, stigmatiserende patiëntenidentiteit. De oplossing, patiënten claimen voortaan burgerschap, schept op haar beurt nieuwe problemen. Wat op het oog een politiek-strategisch handige term lijkt, spreekt lang niet alle patiëntenorganisaties aan. Zo is burgerschap, historisch gesproken, in oppositie tot lichamelijkheid gedefinieerd. Het concept houdt bovendien weinig rekening met verschillen tussen burgers. En waarom zou de politiek luisteren naar patiënten die behandeld willen worden als iedere andere burger.

How to Cite:

Jan Willem, D. & Trudi, N., (2006) “Patiënten in de politieke arena”, Sociologie 2(2), 178–187. doi: https://doi.org/10.38139/sociologie.89721