Abstract

Populisme kent verschillende variaties op één grondthema: ‘het volk’ en haar leider wordt geopponeerd aan een volksvreemde politieke elite. Vanwaar echter de regelmatige opstoten van politiek populisme? Een retour à Weber leert dat ook de moderne politiek almaar sterker wordt gedomineerd door het samenspel tussen doelrationele bureaucratie en pragmatische politici. Allen voldoende krachtige leiders die een sterke waardegerichtheid met verantwoordelijk handelen weten te combineren, zouden deze tendenskunnen keren. Webers pleidooi voor een leiderschapsdemocratie naar Amerikaans presidentieel model krijgt meer reliëf wanneer ze wordt kortgesloten op de notie van buitengewone politiek (A. Kalyvas). Populisme is een vorm van buitengewone politiek binnen de context van een publieksdemocratie. Daarbinnen fungeren de massamedia als een geëigende broedplaats voor populistische leiders en hun vaak provocatieve stijl. Het valt echter nog te bezien hoe levensvatbaar het eventuele huwelijk is tussen populistische politiek en dagelijks bestuur.

How to Cite:

Laermans, R., (2012) “Populisme als buitengewone politiek: naar een Weberiaanse interpretatie”, Sociologie 8(1), 127–151. doi: https://doi.org/10.5117/SOC2012.1.LAER