Abstract

Binnen de Europese Unie wordt de zichtbare aanwezigheid van niet-blanke migranten steeds meer een anomalie. De EU is immers primair gebaseerd op een scherp onderscheid tussen ‘ons’ Europeanen en ‘de rest’. De verwijdering van migranten uit ‘Fort Europa’ vindt op twee manieren plaats: extern, door uitzetting, maar ook intern: de populaties van gevangenissen bestaan voor een steeds groter deel uit migranten. Loïc Wacquant betoogt dat Europese staten, net als de VS, niet blanken in toenemende mate uitsluiten door middel van criminalisering, bestraffing, en opsluiting. Zo vervult de ‘strafstaat’ een centrale rol in de constructie van de gekleurde illegaal en de criminele buitenlander – twee categorieën die steeds moeilijker te onderscheiden zijn – als de belichaming van alles wat niet Europees is.

How to Cite:

Wacquant, L., (2005) “Enemies of the wholesome part of the nation' Postcolonial migrants in the prisons of Europe”, Sociologie 1(1), 31–51.