Articles

Verblijfsco-ouderschap in België

---

Abstract

In vergelijking met de rest van Europa, maakte België een vroege start in het wettelijk prioriteren van verblijfsco-ouderschap. Tezamen met een maatschappelijke impuls richting het delen van de zorg voor kinderen en het onderhouden van betekenisvolle ouder-kind relaties, bracht dit een snelle popularisering op gang, waardoor België zich momenteel bij de Europese top bevindt wat betreft de prevalentie van verblijfsco-ouderschap. Ondanks het wetenschappelijk debat over de voor- en nadelen van verblijven bij beide ouders, wijst het overgrote deel van studiesop de voordelige uitkomsten van verblijfsco-ouderschap voor zowel kinderen als ouders. Hoewel de prevalentie zeker is toegenomen, is het echter nog geen absolute norm. De vraag rijst dan ook welke (praktische) beperkingen zich momenteel stellen in het succesvol delen van de zorg voor kinderen na een relatiebreuk.

Deze studie brengt aan de hand van een profielanalyse op data van de European Statistics on Income and Living Conditions (EU-SILC) kenmerken in kaart van huishoudens, ouders en kinderen met verblijfsco-ouderschap. De focus ligt op de positie van België tegenover andere landen en verblijsfco-ouderschapssituaties tegenover andere verblijfsregelingen. De resultaten wijzen, in lijn met het ruimere wetenschappelijke onderzoek, op het voortbestaan van een sociaaleconomische gradiënt, met een hogere sociaaleconomische status bij gezinnen met verblijfsco-ouderschap. In zoverre dat dit een uiting vormt van (praktische) belemmeringen, vormen deze bevindingen een belangrijk signaal voor het beleidsdiscours in het vergroten van de toegankelijkheid van verblijfsco-ouderschap en het ondersteunen van gezinnen in moeilijkere posities, teneinde het delen van de zorg voor kinderen na een relatiebreuk algemeen toegankelijker te maken.

Keywords: Relatiebreuken, verblijfsregelingen, verblijfsco-ouderschap, sociaaleconomische status

How to Cite:

Mortelmans, D. & Claessens, E., (2023) “Verblijfsco-ouderschap in België”, Relaties en Nieuwe Gezinnen 13(1). doi: https://doi.org/10.21825/reng.87041