Articles

Eenzaamheid over de generaties heen ? : Eenzaamheid van kinderen na de scheiding van hun ouders

---

Abstract

Binnen onze samenleving bestaat er nog een sterk taboe rond eenzaamheid. Echter, eenzaamheid kan iedereen overeenkomen. Levensloopgebeurtenissen, zoals een echtscheiding, spelen hierin vaak een cruciale rol. Recente analyses op basis van de data van “Scheiding in Vlaanderen” toonden al aan dat er een sterk verband is tussen echtscheiding en eenzaamheid. Over de ervaren eenzaamheid bij kinderen na echtscheiding is echter nog weinig geweten. In dit hoofdstuk gaan we na hoe eenzaamheid zich bij kinderen manifesteert na een scheiding. Welke kenmerken bepalen het risico op eenzaamheid bij kinderen en welke impact heeft de ervaren eenzaamheid bij ouders? We maken hiervoor gebruik van gegevens van 409 kinderen van gescheiden ouders tussen 10 en 17 jaar oud en hun ouders uit de dataset van “Scheiding in Vlaanderen”. Voor de analyse hanteren we structurele vergelijkingsmodellen.

Abstract : 

In our society there still exists a strong taboo on feeling lonely. However, everyone can feel lonely during their life course. Life events, like a divorce, are often crucial within this respect. Recent analyses based on the dataset of “Divorce in Flanders” already showed a strong correlation between feelings of loneliness and divorce among adults. Little is known on loneliness amongst children. In this contribution, we examine loneliness amongst children who experienced a parental divorce. Which attributes determine the risk of loneliness amongst these children and is loneliness amongst children related to the parental feelings of loneliness? For these analyses, we use data from 409 children of divorced parents, aged between 10 and 17 years old, and data from their parents from the dataset “Divorce in Flanders”. For the analyses we apply structural equation modeling.

How to Cite:

Heylen, L., Pasteels, I. & Mortelmans, D., (2013) “Eenzaamheid over de generaties heen ? : Eenzaamheid van kinderen na de scheiding van hun ouders”, Relaties en Nieuwe Gezinnen 3(6), 1-21. doi: https://doi.org/10.21825/reng.v3i6.18139