Abstract
De rechtspraak van het Hof van Justitie beperkte de mogelijkheden voor nationale lidstaten om communicatiegegevens bij te houden voor de strijd tegen ernstige criminaliteiten en de bescherming van de nationale veiligheid. Binnen deze richtlijnen proberen nationale regelgevers, met inbegrip van de Belgische wetgever, een regeling uit te dokteren die het gebruik van deze gegevens veiligstelt voor vervolgende autoriteiten en inlichtingendiensten. Deze bijdrage duidt hoe de Europese rechtspraak tot een lappendeken aan dataretentiebeleid in de Europese Unie zorgde, wat grensoverschrijdende samenwerking bemoeilijkt. De auteur beargumenteert dat transparante cijfers over de nationale regels van dataretentie en het gebruik van communicatiedata van groot belang voor het debat en coherentie kunnen zijn.
Keywords
Dataretentie, Privacy, Bescherming van persoonsgegevens, Surveillance, Europese rechtspraak, Antigoon, Openbare veiligheid, Ernstige criminaliteit
2402
Views
305
Downloads
