Onderzoeksartikel

Dubbing als een uitdrukking van nationalisme

---

Abstract

Ondertiteling en nasynchronisatie zijn twee vormen van filmbewerking die lijnrecht tegenover mekaar staan, omdat ze het produkt zijn van twee tegengestelde cultuurtypes. Ondertiteling beantwoordt aan een zwakker systeem dat openstaat voor buitenlandse invloeden. Nasynchronisatie is kenmerkend voor een nationalistisch stelsel waarin tegelijkertijd een nationalistische filmretoriek en taalpolitiek wordt bevorderd. Het onderdrukken of aanvaarden van de eigenheid van buitenlandse films is een maatstaf om te begrijpen hoe een land zichzelf ziet in haar relatie met andere landen en hoe belangrijk het haar eigen cultuur en taal acht. Verdere studies moeten uitmaken of “dubbing” als nationalistisch patroon ook van toepassing is op andere internationale filmmarkten. Is nasynchronisatie bijvoorbeeld algemene regel in Indië ? Hoewel Indië een belangrijk filmproducent is van meertalige films, is het Hindi dominerend in de filmproduktie. Bovendien voert Indië films uit naar derdewereldlanden waar het publiek ongeletterd is. En hoe is de situatie in de Sovjetunie, eveneens een veeltalig land, maar met een sterk gecentraliseerde nationalistische structuur ? Hoe verhield het Argentinië van Peron, met zijn aanzienlijke Italiaanse immigrantenpopulatie, zich tot de fascistische Europese landen betreffende filmproduktie en “dubbing”? Een andere problematiek waaraan in verdere studies aandacht moet besteed worden, betreft televisie. Het vergelijken van het nationale televisiebeleid van de jaren vijftig en zestig met de toen gevoerde filmtaalpolitiek kan interessante parallellen opleveren, vermits de meeste tv-netwerken onder rechtstreekse overheidscontrole stonden. Men kan zich eveneens afvragen hoe de veranderende communicatiestructuur in Europa, gekenmerkt door steeds groeiende kabel- en satellietprogrammatie, zijn invloed zal hebben op de nationale netwerken. Op hetzelfde moment dat de Europese eenheid groeit, laten kleinere minderheidsgroepen zich meer gelden en eisen hun rechten op een regionale cultuur op. Men kan zich de vraag stellen hoelang de op Europees nationalisme gebaseerde patronen zullen blijven bestaan en welke nieuwe patronen aan de oppervlakte zullen komen ? Zal in dat geval “dubbing” tot het verleden behoren?

How to Cite:

Danan, M., (1990) “Dubbing als een uitdrukking van nationalisme”, Communicatie: tijdschrift voor massamedia en cultuur 19(3), 33–43. doi: https://doi.org/10.21825/communicatie.91203