De laatste decennia van de twintigste eeuw werden gekenmerkt door de opkomst van citymarketing. Een van de populairste manieren om een stad of land 'op de wereldkaart te zetten' werd het organiseren van grootschalige internationale evenementen. Jaarlijks voeren steden en landen een felle strijd om de volgende Olympische Spelen, WK of EK voetbal te mogen organiseren. Ook op cultureel gebied willen steden zich zoveel mogelijk manifesteren, bijvoorbeeld via de 'Expo' of door 'Europese culturele hoofdstad' te worden. Hierbij wordt verondersteld dat meer naamsbekendheid automatisch leidt tot meer toeristen, die weer meer omzet voor horeca en detailhandel genereren, en wellicht ook tot meer bedrijfsvestigingen. De mogelijke negatieve effecten (de stad als permanente bouwput, verkeersproblemen, inwoners die zich 'niet meer thuis voelen' in hun eigen stad) worden voor lief genomen of onderschat. Dit nummer van AGORA zal een kritische visie geven op de voor- en nadelen van evenementen voor steden. In Nederland wordt bijvoorbeeld de vraag gesteld hoe ver steden willen gaan om jaarlijkse evenementen te behouden, ondanks de grote overlast die ze voor omwonenden met zich meebrengen. Vanwege het vaak internationale karakter van grootschalige evenementen steken we ook de landsgrenzen over. Hoe kijkt men bijvoorbeeld in Sydney terug op de Olympische Spelen? Heeft Hannover nu wel of niet baat gehad bij het organiseren van Expo2000? En waarom doet Portugal de laatste jaren verwoede pogingen het ene na het andere grote evenement binnen te halen?

Redactioneel

---

Thema

---

Varia

---

Recensie

---

Vrije Ruimte

---